Su Lan Yang et al.[1] schrijven een artikel over de incidentie en determinanten van hoogteziekte op de hoogste berg van Maleisië. Mount Kinabalu is de hoogste berg in Maleisië en ligt in het Kinabalu nationaal park op Maleisisch Borneo. De top is 4.095,2 meter hoog. Het is een relatief eenvoudige beklimming die in twee dagen wordt gerealiseerd. Voor het beklimmen is wel een vergunning nodig en er zijn 75 vergunningen per dag beschikbaar.
De onderzoekers vinden het belangrijk om lokale epidemiologische gegevens te genereren om de nationale parkbeheerders te begeleiden bij de verspreiding van informatie en aanbevelingen om het acute hoogteziekte-bewustzijn onder klimmers te bevorderen. Met deze studie willen de onderzoekers de incidentie en de ernst van AMS en de bijbehorende factoren in Mount Kinabalu, Maleisië, onderzoeken.

Er worden in totaal 356 klimmer onderzocht gedurende een periode van 8 dagen. De metingen worden uitgevoerd op 2 verschillende dagen maar in beide gevallen in Laban Rata basiskamp op 3272 meter hoogte. Op dag 1 komen de klimmers aan tijdens hun beklimming omhoog in het basiskamp en op dag twee komen ze terug van de top. De gemiddelde leeftijd van de klimmers is 35,2 ± 10,8 jaar. Het merendeel is man, 62,4%. Een groot deel van de klimmers zegt niets of te weinig te weten van acute hoogteziekte (64,3%) en een groot deel maakt zich zorgen over het kunnen krijgen van hoogteziekte (52,5%). Ondanks de zorgen gebruikt maar een klein percentage acetazolamide (Diamox) ter preventie, 14,9%.

De uiteindelijke incidentie van acute hoogteziekte onder de klimmers is laag. Op dag 1 heeft 23, 9% een Lake Louise Score van ≥ 3 en op dag 2, op de terugweg van de top, heeft 21,7% een score van ≥ 3. De score is opgebouwd uit 4 symptomen waarvan vermoeidheid het meeste wordt gemeld, 77,3%. Zelf 28,4% is matig vermoeid, en 2,8% zeer ernstig tegenover 46,1% mild op dag 1. Ook op dag 2 speelt de vermoeidheid een belangrijke rol terwijl 9% zichzelf een onvoldoende geeft qua fitheid. Het merendeel van de klimmers beschouwd zichzelf gemiddeld qua fitheid (54,4%).

Zoals meerdere studies al eerder hebben aangetoond is leeftijd een risicofactor voor het krijgen van acute hoogteziekte. Ook in deze studie waren de klimmers met acute hoogteziekte jonger (31,8 - 9,6 jaar vs 36,2 - 10,9 jaar, p = 0,002). Wat te zeggen valt is dat er wel weinig 55+ klimmers in deze studie zaten (5%). Het niet hebben van een gids op dag 1 is een risicofactor op het krijgen van acute hoogteziekte op dag 2. Wat ook in deze studie gezien wordt als een belangrijke risicofactor is het nuttigen van alcohol. Er studies die dit niet hebben aangetoond.[2-4] Theoretisch zou het om meerdere manieren kunnen. Alcohol onderdrukt de ademhalingsaanpassingen op hoogte waardoor acclimatisatie kan uitblijven en aan de andere kant kunnen symptomen van een “kater” lijken op acute hoogteziekte en zodanig gescoord worden. Deze studie laat zien dat het nuttigen van alcohol de kans op acute hoogteziekte op dag twee significant verhoogd. Ondanks dat het risico op acute hoogteziekte in deze studie relatief laag is, is een sterke roep om samenwerking tussen het nationale parkbeheer, berggidsen, reisbureaus, klimliefhebbers en onderzoekers om interventies uit te voeren om het risico op acute hoogteziekte en hoogteziekte-gerelateerde klachten/verwondingen op de berg Kinabalu te beperken.

1. Yang SL, Ibrahim NA, Jenarun G, Liew HB. Incidence and Determinants of Acute Mountain Sickness in Mount Kinabalu, Malaysia [published online ahead of print, 2020 Jun 30]. High Alt Med Biol.
2. Davis C, Reno E, Maa E, and Roach R. (2016). History of migraine predicts headache at high altitude. High Alt Med Biol 17:300–304.
3. Mairer K, Wille M, and Burtscher M. (2010). The prevalence of and risk factors for acute mountain sickness in the Eastern and Western Alps. High Alt Med Biol 11:343–348.
4. Schneider M, Bernasch D, Weymann J, Holle R, and Bartsch P. (2002). Acute mountain sickness: Influence of susceptibility, pre-exposure and ascent rate. Med Sci Sport Exerc 34:1886– 1891.